Jesteś tutaj:

Czym jest nadżerka?

Niekiedy w trakcie wizyty kontrolnej u ginekologa dowiadujemy się, że w naszych narządach rodnych powstała nadżerka. Czym jest nadżerka i w jaki sposób można ją leczyć?

Czym jest nadżerka?

Zdjęcie: magdalena

Niekiedy w trakcie wizyty kontrolnej u ginekologa dowiadujemy się, że w naszych narządach rodnych powstała nadżerka. Czym jest nadżerka i w jaki sposób można ją leczyć?

Definicja nadżerki i przyczyny jej powstawania

Nadżerka to określenie ubytku tkanki nabłonkowej (wyścielającej drogi rodne) wokół ujścia szyjki macicy do pochwy. Przyczyn nadżerki może być wiele, między innymi: infekcje wirusowe, bakteryjne lub grzybicze, zaburzenia hormonalne (również stosowanie antykoncepcji hormonalnej), ale także częste zmiany partnerów seksualnych.

Wyróżnia się nadżerki rzekome oraz nadżerki prawdziwe. Pierwsze charakteryzują się przemieszczeniem lub „wywinięciem” nabłonka. Dochodzi wówczas do zaburzenia pH pochwy, czego konsekwencją jest stan zapalny w drogach rodnych. Nadżerka prawdziwa manifestuje się widocznym ubytkiem tkanki nabłonkowej na powierzchni pochwowej (w części pochwowej) szyjki macicy.

W jaki sposób lekarz diagnozuje nadżerkę?

Ginekolog w trakcie badania przy pomocy wziernika może zaobserwować ubytek (charakteryzujący się czerwoną barwą), a także wyczuć jego nierówną powierzchnię. Z pewnością lekarz zleci również badanie cytologiczne, które dostarczy mu kolejnych informacji, ważnych dla dalszego postępowania terapeutycznego.

Jakie są objawy wystąpienia nadżerki?

Objawy są mało charakterystyczne. Mogą występować upławy o żółtej lub zielono – żółtej barwie. Wówczas kobieta może odczuwać nie tylko dyskomfort, ale także pieczenie lub świąd. Kolejnymi objawami mogą być bóle brzucha, bóle w okolicy krzyżowej oraz plamienie (plamy krwi nie związane z wystąpieniem miesiączki).

Czy można zapobiegać pojawieniu się nadżerki?

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Kobieta na pewno może zapobiegać rozwojowi nadżerki, dbając o swoje zdrowie, a więc regularnie udając się na badania ginekologiczne, a w przypadku wykrycia infekcji dróg rodnych – stosując się do zalecanej prze lekarza terapii. Aby nie dopuścić do poważnych powikłań wynikających z przewlekle nie leczonej nadżerki (w tym nawet raka szyjki macicy), nie należy bagatelizować jakichkolwiek niepokojących objawów ze strony układu moczowo-płciowego. Ponadto, chcąc się uchronić przed nadżerkami, warto wspomagać odporność organizmu.

W jaki sposób leczy się nadżerki?

W przypadku niewielkich rozmiarów nadżerek, powstałych w wyniku stanu zapalnego (o którym informuje badanie cytologiczne), ginekolog może zlecić terapię z zastosowaniem globulek dopochwowych. Globulki dopochwowe są łatwe w zastosowaniu (niewielkie rozmiary i okrągły kształt) i zapewniają działanie w miejscu zmienionym chorobowo. Ten rodzaj terapii może jednak trwać stosunkowo długo.

Jeżeli lekarz zdiagnozuje nadżerkę o dużych rozmiarach, możliwe, że zdecyduje o zastosowaniu jednej z kilku inwazyjnych metod leczenia: koagulacji chemicznej, elektrokoagulacji, kriokoagulacji lub fototerapii. Omówmy krótko każdą z powyższych metod.

Koagulacja chemiczna

Zabieg jest bezbolesny i polega na przykładaniu odpowiedniego preparatu do zmienionego miejsca. Skuteczność tej metody nie jest zbyt zadowalająca, a równocześnie metoda ta wymaga częstych powtórzeń.

Elektrokoagulacja

Potocznie określana mianem "wypalanki", polega na wypalaniu zmienionego chorobowo miejsca, przy użyciu iskry elektrycznej. Zabieg ten również jest bezbolesny, ale może spowodować pozostawienie trwałych blizn. Blizny te mogą z kolei stanowić o powikłaniach okołoporodowych. Stąd też elektrokoagulacja nie jest preferowaną metodą leczenia nadżerek u kobiet, które planują w przyszłości rodzić dzieci. Po wykonaniu zabiegu mogą występować obfite upławy, jak również plamienia.

Krioterapia

To kolejny bezbolesny sposób leczenia nadżerek, w przypadku którego stosuje się ciekły azot o właściwościach wymrażających. Metoda ta w konsekwencji jej zastosowania charakteryzuje się występowaniem upławów (podobnie jak elektrokoagulacja), ale nie pozostawia blizn.

Fotokoagulacja

W przypadku niewielkich zmian można zastosować fale świetlne, które powodują trwałe zmiany w obrębie nabłonka.

Należy pamiętać, że tylko systematyczne kontrole ginekologiczne, mogą uchronić kobiety przed rozwojem poważnych zmian w ich drogach rodnych. Regularne badania cytologiczne pozwolą na wczesne wykrywanie niepokojących zmian i większą skuteczność w ich leczeniu.

Komentarze(0)

    Znaleziono również w


    Polecamy również


    Zobacz Także